Het is lente…

De vogels kwetteren,
hommels vinden hun weg
en in de insectenhotels heerst een bedrijvigheid van jewelste…

“En hoe gaat het met jou?”
Wordt dat soms oprecht aan je gevraagd, zonder dat na enkele seconden de vragende partij over eigen zorgen begint te vertellen?
Net wanneer je voorzichtig ‘Ach, het gaat wel, maar…’ prevelt,
vallen ze zelf in, ‘bij mij is het ook…………………..’ en dan liefst nog in een overtreffende trap.

Ja, het is lente, het leven komt weer op gang en de dagen lengen;
maar zorgen blijven en nu MOET er plots meer!

*moeten we in de tuin werken
*moeten we regelmatig die auto wassen
*moeten we voor collega’s inspringen, die op vakantie gaan
en het ergste:
*moeten we voor de buitenwereld goedgezind zijn, net omdat het lente is…

Nee hoor, we moeten niets;
ontwaken uit de winterrust & genieten van de eerste zonnestralen.
En niet vergeten: een beetje ‘me-time’

Het is je gegund, even genieten…